Delen jullie mijn stories met de rest?

5/5 (1)

Huis uitgezet

Laatst ben ik toch echt tot de conclusie gekomen dat ik beter op mezelf moet gaan letten. Goed slapen dus. Wat een helse weken heb ik achter de rug zeg. Veel te veel van mijn lichaam (en geest) gevraagd. 

De hele maand juni had ik heerlijk vakantie. Ik zeg nu wel heel leuk heerlijk, maar zo leuk was het niet. Ik had de reis naar het buitenland nog even ‘on hold’ gezet vanwege alle coronamaatregelen dus ik bleef lekker thuis, hopend op lekker weer. Beetje dom natuurlijk want ja hey, we leven in Nederland dus euhh regen. Top hoor, je laatste twee weken binnen zitten omdat het buiten regent. Maar goed, dat is niet zo belangrijk nu. 

In mijn vakantie kreeg ik ook nog eens te horen dat ik uit mijn huidige woning werd gezet want de huurbaas wilde zelf deze woning gaan betrekken. Ik had echt een fuck my life momentje maar ja again, we leven in Nederland dus euhh woningtekort. Ik ben al bizar lang op zoek naar een normale woning maar ik ben zoals jullie weten single en ik verdien ook geen godsvermogen dus dat is nog vrij lastig. De sociale huursector gaat hem ook niet worden omdat ik enkele jaren geleden van het mooie Nijmegen naar de andere kant van Nederland ben verhuisd. Aangezien je hier een jaar of elf moet staan ingeschreven om in aanmerking te komen, kan ik zo’n lekkere goedkope sociale huurwoning wel vergeten natuurlijk. 

Oké nu moet ik onder een doos onder de brug slapen…

Verhuizen en klussen

Maar deze pechvogel eerste klas heeft soms ook wel een beetje geluk. Vlak nadat mijn huurbaas deze leuke mededeling deed en ik dacht: ‘Oké, nu moet ik of in een doos onder de brug gaan slapen of op de bank bij vrienden’, vertelde mijn collega dat ze een nieuw huisje had. ‘Wil je mijn oude woning niet overnemen?’, zei ze. ‘Jaa!!’. Jeej, ik blij! 

Ze zou 7 juli de sleutel krijgen van haar nieuwe woning en ik moest 1 augustus mijn oude woning opleveren. Moet lukken, dacht ik zo. Eerst haar verhuizen, dan daar een beetje schilderen en schoonmaken en daarna mezelf daarheen verhuizen. Kan makkelijk. Ja, alleen dat schoonmaakpuntje, daar heb ik me toch vies op verkeken zeg. Bahbah, wat heb ik een hekel aan schoonmaken! 

Dat het je drie dagen kost om de wc te vinden in dat doolhof en je dan denkt ja ik houd het echt niet meer hoor en vervolgens ergens tegen een kast aan loopt te pissen.

Ik heb Minoes twee dagen geholpen met haar verhuizing, bus geregeld en sjouwen maar. Damn, met verhuizingen kom je er pas achter hoeveel spullen je hebt.

Kennen jullie dat programma ‘Hoarders: Buried Alive’? Van die mensen die beginnen met spullen inslaan en niet kunnen stoppen. Poeff… na 10 jaar of ja misschien al na 5 jaar hebben ze alleen nog maar een smal pad door hun hele huis waardoor ze zich kunnen manoeuvreren. Of misschien wel een breder pad aangezien ze waarschijnlijk weinig beweging hebben omdat ze de uitgang van hun huis niet meer kunnen vinden omdat alles zit volgestouwd met zooi.

Als je van bovenaf zou filmen is het zo’n heel doolhof. Allemaal paadjes tussen de hoge stapels meuk.. lopen, lopen, lopen, oh shit daar loopt het dood, omdraaien! Dat het je drie dagen kost om de wc te vinden in dat doolhof en je dan denkt ja ik houd het echt niet meer hoor en vervolgens ergens tegen een kast aan loopt te pissen. Nou zover laat ik het in ieder geval nooit komen.

Maar goed, nadat al haar spullen over waren kon ik aan de grote schoonmaak en verfklus beginnen. Renovatie 5.0. Ik werk daarnaast ook nog fulltime, dus ik maak nu dagen van 19 á 20 uur. De eerste vijf dagen had ik maar 13 uur in totaal geslapen. Mijn hele lichaam doet pijn, ik ben doodop, mijn hele huid is naar de tering, mijn handen zijn kapot en er zijn momenten geweest dat ik wel kon janken. 

Gelukkig heb ik geweldige en dan bedoel ik ook echt fucking geweldige mensen om mij heen die zich uit de naad hebben gewerkt en dat nog steeds doen in mijn nieuwe huisje. Van schuren en verven tot grondig schoonmaken.

Oververmoeidheid

Om een lang verhaal kort te maken, zal ik nu eindelijk tot de kern van dit verhaal komen.

Gisteren begon ik om 7 uur met werken. De dag ervoor had ik bijna al mijn spullen al verhuisd naar mijn nieuwe woning en na mijn werk ben ik dus meteen naar mijn nieuwe woning gegaan om de keukenkastjes voor de derde keer uit te soppen (nee, ik heb geen smetvrees, het is gewoon heel hard nodig), wat spullen in elkaar te zetten en de Ziggo-man zijn ding te laten doen. Mijn bed staat er nog niet, dus ik slaap nog een paar nachtjes in mijn oude huis. Rond een uurtje of 11 dacht ik: ‘Ja, ik moet echt stoppen want ik ben helemaal kapot’. 

Het is mijn werkweekend en ik moest weer gewoon om 7 uur ’s ochtends aan de slag. Natuurlijk liggen al mijn kleren al in mijn nieuwe huis dus ik pakte heel braaf een tasje met wat kleding en ondergoed zodat ik de dag erna niet in mijn nakie naar mijn werk zou hoeven te gaan. Ik ging uit logeren… uit logeren in mijn oude huis. 

Was dat een goed idee? Nee, dat was een heel slecht idee!

Snel mijn tasje met kleding en mijn handtas pakken en de auto in. Douchen en slapen, dat was het plan. Ohhh nog wel even snel die vuilniszak met plastic en twee tassen met papier meenemen zodat ik die gelijk in die ondergrondse containers kan dumpen. 

Was dat een goed idee? Nee, dat was een heel slecht idee! In ieder geval een slecht idee wanneer je onvoldoende nachtrust hebt gehad. Ik merkte de laatste dagen al dat ik moeite had om me zaken te herinneren en dat ik bijvoorbeeld de sleutels in de voordeur liet zitten en niet op woorden kon komen. Wanneer je lijdt aan slaapgebrek, vermindert dat ook je vermogen om taken correct uit te voeren. Een vuilniszak weggooien, makkelijk toch zou je denken? Nou ook daar kan iets fout gaan…

Kleding weggooien

Na mijn ritje rotzooi wegpleuren, ben ik snel naar huis gereden. Ik ben gaan douchen, heb nog wat kleine dingen ingepakt die mee moesten naar het nieuwe huis en ben daarna gaan slapen. 

06:15 uur, de wekker. Snoozen, snoozen en nog een keer snoozen. Shit het is 06:35 uur. Rennen als een kip zonder kop met mijn tandenborstel in mijn mond om toch wel echt 10 minuten later die auto in te kunnen springen. Mijn tasje, mijn tasje, mijn tasje. Waar THE FUCK is mijn tasje. De woning is nagenoeg leeg dus er viel niet veel te zoeken. Kut, geen tasje. Deur open, met mijn tandenborstel nog in mijn mond naar mijn auto rennen of mijn tasje met kleren daar niet lag. Kort hoorde ik mijn moeders stem schreeuwen in mijn hoofd: ‘Niet rennen met een lolly euuhh tandenborstel in je mond’. 

FUCK!! Geen tasje met kleren in mijn huis, geen tasje met kleren in mijn auto. Waar is dat klote tasje?

Oh shit… toen begon het me te dagen. Dat tering tasje had ik bovenop die open vuilniszak met plastic gelegd. Dag tasje, dag kleding, tot nooit meer ziens. Byeeee! Ik hoef natuurlijk nu niet uit te spellen dat mijn kleding nu is verdwenen in die ondergrondse container samen met mijn vuilniszak vol met plastic. Ik baalde als een stekker want mijn kleding was weg maar daar moest ik me snel overheen zetten want ik had een veel groter probleem. 

Ik moest naar mijn werk en ik was al aan de late kant. Ik zou echt moeten racen om op tijd te komen door de zoektocht naar mijn tasje. Mijn gedachtegang ging als volgt. En nu? Wat moet ik aantrekken dan? De kleding van gisteren heb ik gelijk in de wasmachine gedaan dus die kan ik niet aan. Andere kleding ligt hier niet meer behalve wat handdoeken en of het nou zo’n goed idee is om in een handdoek naar mijn werk te gaan. 

Ik had slechts één kledingoptie liggen. Een oversized grijze Australian joggingbroek van de Action en een oversized hoodie die bijna tot aan mijn knieën komt en die ik ooit van een ex had ingepikt. Dit alles gecombineerd met een paar All Stars die onder de verfspetters zitten. Als kers op de taart…. tromgeroffel… i’m going comando. Geen ondergoed dus. 

Urben Dictionary

Going commando: Not wearing any underwear.

Daar zat ik dan op mijn werk als een zwerver, met mijn blote kont in een joggingbroek. Topdag! Lit Happens!

Je kan natuurlijk onder deze post reageren, maar ik zou het ook leuk vinden wanneer je een reactie achterlaat op mijn ♥ ↠ Instagram


Om de identiteit van mijn collega te beschermen, heb ik Minoes als pseudoniem gebruikt.

 

Photo by Tron Le on Unsplash

Beoordeel


Delen jullie mijn stories met de rest?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *