Ik liep enigszins zenuwachtig richting zijn huis. Adem in, adem uit… blijft spannend om iemand voor het eerst te zien. Marco deed de deur open en ik dacht: ‘Zo, die is klein!’ Ik vraag altijd van tevoren hoe lang iemand is. Slaat eigenlijk nergens op aangezien er nooit iemand kleiner is dan ik met mijn 1 meter 60. Sommige vrienden noemen me daarom ‘midget’ of ‘minion’ en dat vind ik helemaal prima. Ik noem mezelf ook dikwijls een midget en bedoel dat totaal niet als belediging tegen mensen die daadwerkelijk een groeistoornis hebben. Het woord ligt gewoon lekker in de mond.
Marco zei 1 meter 75. te zijn, dus dat was geen probleem. Het zou ook een beetje dom zijn om over je lengte te liegen aangezien de andere persoon (ik dus) dit echt wel zal merken wanneer ik met je afspreek. Hij was dus geen 1.75 m. Ik was met hakken aan groter dan hij en het is nou niet dat ik hakken van 16 cm draag 😉 Zijn uiterlijk was verder niets mis mee, knappe jongen om te zien. But he was a liar haha.. over zijn lengte dan. Ik vind het gewoon een dingetje wanneer een man kleiner is dan een vrouw. Ik wil een veilig gevoel hebben naast een grotere man die me kan beschermen en wil me echt een vrouw/meisje voelen. Wanneer iemand kleiner is dan ik voel ik me eerder de man in de relatie.
Ik schrok een beetje omdat ik de zoen niet aan zag komen.
Marco woonde op de bovenste etage van het complex. We liepen naar boven en bij binnenkomst vroeg hij of ik mijn schoenen uit wilde trekken. Tuurlijk, geen probleem. Zo zijn we ongeveer dezelfde hoogte, dacht ik nog. Marco vroeg of ik een kopje thee wilde. ‘Heb je rooibos honing?’, vroeg ik. Hij zette de waterkoker aan en liep daarna naar mij toe. Hij staarde me aan, boog naar voren en zoende me. Ik schrok een beetje omdat ik de zoen niet aan zag komen. Marco zei: ‘Ik had toch gezegd dat ik dat zou doen wanneer ik je interessant zou vinden’. Ik was deze uitspraak die hij ooit had gedaan natuurlijk alweer vergeten. Het is in ieder geval fijn dat hij me nu al interessant vindt, dacht ik. Of ja, interessant… het zal wel lust geweest zijn en dat hij me lekker vond haha.
We zaten op de bank te kletsen met een kop thee. Lekker burgerlijk dus. Ik keek naar hem en dacht: ‘Hmm… je bent echt niet lelijk. Knappe kop’. Toch werd ik er echt niet warm van en zijn lengte was voor mij ook een grote afknapper.
Marco speelde gitaar, hij had een collectie gitaren in zijn huis. Hij speelde op zijn elektrische gitaar wat nummers voor me. Ergens vind ik het stiekem wel aantrekkelijk wanneer een man muziek kan maken. Hij intrigeerde me. Dit deed hij al tijdens onze lange telefoongesprekken voordat we elkaar ooit hadden gezien. Marco is namelijk ontzettend intelligent en dat vind ik ongelooflijk sexy. We spraken dan ook over de meest uiteenlopende dingen. Van politiek en de mensheid tot geschiedenis en reizen. Ik kon jammer genoeg iets minder goed met hem praten over andere zaken die ik interessant vond zoals eten en dingen met vrienden ondernemen. Ik ben een stuk socialer dan Marco en hij keek al snel op andere mensen neer. Daar hou ik niet zo van.
‘Sorry dat het zo ongemakkelijk was’.
Marco legde zijn gitaar weg en zoende me nog een keer. Hij was zo gulzig en botste zo met zijn tanden tegen mijn tanden.. auw. In plaats van door te gaan, bleef hij ongemakkelijk draaien en lachen. Hij wreef met zijn handen over mijn rug en nek en zei: ‘Je bent echt mooi en je voelt zo lekker’. Ik voel lekker? Huh? Dat klinkt echt raar, dacht ik. Hij liet zichzelf achterover vallen op de bank waardoor hij half lag en zei: ‘Sorry dat het zo ongemakkelijk was’. Toen ik hem zo languit op de bank zag liggen ging er het volgende door mijn hoofd: ‘Je bent echt zo’n midget, je bent echt zoooo klein en je beentjes zijn zo kort! Dat is weird. Nee’. Ik weet het, ik klink nu ontzettend oppervlakkig. Mijn gedachten kan ik helaas ook niet sturen.
Op een gegeven moment vond ik het tijd om naar huis te gaan. ‘Ja ik ga naar huis’, zei ik. Marco antwoordde dat ik ook wel bij hem mocht blijven slapen. Nee, daar doe ik niet aan dacht ik en zei: ‘Nee, ik slaap liever in mijn eigen bed’. Marco vroeg of ik nog wat eten of drinken wilde voordat ik ging maar dat hoefde voor mij niet.
Woesjjjj… hij slide net zo snel weer mijn leven uit als hij er die bewuste avond in kwam sliden.
Toen ik mijn schoenen en jas aantrok en mijn tas pakte deed Marco ineens iets vreemds. Hij zei: ‘Ik heb nu van die dikke sokken aan en dan slide ik altijd door mijn kamer’. Hij keek me aan, ging in de hoek van de kamer staan en rende als een peuter die heel snel voetje voor voetje stampend rent, door de kamer… woessjjjjjj en hij gleed zo de kamer door. Vooral het trappelende geluid dat zijn kleine voetjes maakten toen hij begon met rennen om door de kamer te kunnen glijden, was hilarisch. Als ik mijn ogen had gesloten, zou ik zweren dat er een klein kind door de kamer aan het rennen was. Mijn hoofd maakte weer overuren. Ik dacht: ‘Okeeee, dat kan ook. Hahaha ik heb nu mijn schoenen weer aan en jij niet en ik ben nu zoveel groter dan jij, omg you fucking midget’.
Ik vroeg: ‘Ga je me nog uitlaten?’ Mijn standaardzin wanneer ik er vandoor ga.
‘Zal ik meelopen naar je auto?’
‘Ja’.
‘Echt?’
‘Ja, jij stelt het toch voor dus dan moet je het doen ook’.
We liepen samen naar de uitgang van het complex en ik had mijn auto aan het einde van de straat geparkeerd. Terwijl we naar de auto liepen pakte Marco mijn hand en het enige wat ik kon denken was… Neee, je bent zo klein. Waarom?? Het lijkt net of ik met mijn kind over straat loop.
Onze date was eenmalig. We hebben nog een week met elkaar geappt en Marco heeft me daarna geghost. Ik vond het totaal geen ramp aangezien ik me toch niet over zijn lengte heen kon zetten. Woesjjjj… hij slide net zo snel weer mijn leven uit als hij er die bewuste avond in kwam sliden. Dag Marco, glijd nog maar lekker even verder.
Ik, ik ben maar weer verder gegaan in mijn zoektocht naar mister right.
* Om de identiteit van mijn date te beschermen, heb ik de naam Marco als pseudoniem gebruikt.
Photo by Jonathan Taylor on Unsplash