Shit Happens

Mijn uiterst ongemakkelijke wc-moment…

Vrijdagmiddag is het visdag op mijn werk. Tijdens de lunch wordt door veel collega’s en cliënten een portie kibbeling of een garnalenkroketje besteld bij de viskar op ons terrein. Ik werkte nog niet zo heel lang bij dit bedrijf en had nog nooit eerder een visje besteld bij deze viskar. Toch even proberen dacht ik. Vis en ik zijn namelijk een hele goede combi, ik eet regelmatig een lekkere zalmmoot en sushi is echt veel te verslavend.

‘Nee niet doen! Daar ga je echt van aan de schijt’, zei mijn collega nog tegen me. Eén van de cliënten moest keihard lachen en bevestigde dit. Aangezien anderen zeiden: ‘Stel je niet zo aan, is niks mis mee’ en ik tering eigenwijs ben, besloot ik gewoon een portie kibbeling met ravigottesaus te bestellen. ‘Zoveel kwaad zal het toch niet kunnen? Het halve terrein eet daar’, dacht ik nog. Toen een andere collega binnenkwam met de bestelde vis verdwenen de stukjes krokante kibbeling gedoopt in ravigottesaus één voor één in mijn mond. Hmm lekker, nergens last van.

Nog maar twee uurtjes en dan ben ik klaar met werken, spookte het door mijn hoofd. Die middag had ik met Paul afgesproken. We hadden elkaar al één keer eerder gezien en dat was prima bevallen. Een tweede date dus. Geen hele spectaculaire date, ik zou gewoon lekker burgerlijk een theetje bij hem thuis komen doen. Niets bijzonders maar ik hou van kletsen dus ik had er zeker zin in. Zo konden we elkaar wat beter leren kennen.

Na mijn werk even snel naar huis gereden, gedoucht en iets leuks aan gedaan. Hop de auto in, het adres van Paul in Google Maps invoeren en rijden maar. Gelukkig was het niet zo heel ver, een minuut of twaalf. Auto parkeren, nog even snel in de spiegel kijken om te controleren hoe ik eruit zag. Zat mijn make-up nog goed? Beetje extra lipgloss op mijn lippen smeren, nog een extra spuitje parfum. Ja, ik was er klaar voor. 

Ik liep naar het huis van Paul en belde aan. ‘Heey’ en we gaven elkaar drie kussen (ja, toen mocht dat nog). We moesten gelijk een trap oplopen en kwamen toen uit in zijn hal en zijn woonkamer. Paul gaf aan dat hij nog even naar het toilet moest en ik liep ondertussen een beetje door zijn woonkamer heen om te kijken hoe hij alles had ingericht. ‘Leuk hoor voor een mannenhuis’, dacht ik nog. Zoooo! Paul moest blijkbaar erg nodig plassen. De Niagara-watervallen waren er niets bij. ‘Lekker gehorige wc’, dacht ik nog. Daar moet ik even rekening mee houden wanneer ik straks zelf moet plassen. Niet wetende dat er een uiterst ongemakkelijk wc-moment aan zat te komen.

‘Wil je thee?’ vroeg Paul nadat hij klaar was met plassen. ‘Ja, lekker’ zei ik nog. Ik liep achter Paul aan naar de keuken en we kletsten wat terwijl hij de waterkoker aanzette. Een beetje de standaardbeleefdheden kwamen voorbij. ‘Oh wat zie je er leuk uit’, zei Paul. ‘Dank je wel.’ Wat woon je hier leuk trouwens.’ ‘Dank je wel.’ Je kent het wel, die eerste paar minuten van complimenten en een beleefde glimlach op je gezicht hebben. Je ouders zouden hier blij mee zijn.

Wat heb ik mijn kind toch goed opgevoed. Bleghh, kots!

Paul vroeg welk smaakje thee ik wilde. ‘Heb je ook rooibos honing?’ Paul had onthouden dat ik eerder had gezegd dat ik deze thee lekker vond en zei dat hij deze speciaal voor mij in huis had gehaald. ‘Super lief.’ Goed begin van onze tweede date.

Terwijl we naar de bank liepen voelde ik ineens mijn buik borrelen. Oh fuck, het zal toch niet? Je gaat nu niet menen dat ik moet poepen hè? Ik ging rustig op de bank zitten en probeerde mijn zorgen opzij te zetten. Nee, niets aan de hand. Paul zat naast me en begon heel enthousiast een verhaal te vertellen. Ik probeerde heel geïnteresseerd over te komen maar toen ik mijn buik nogmaals voelde borrelen was ik om heel eerlijk te zijn totaal niet meer aan het opletten wat Paul vertelde.

Mijn darmen werden steeds beweeglijker. Een vlaag van borrels manoeuvreerden zich als een wave in een voetbalstadion door mijn darmstelsel, blobblobblobblob. Het begon bovenaan in mijn darmen en roetsjte zo naar beneden. Zachtjes begon ik geluidloos te puffen en ik kreeg het steeds warmer. NEE! Gewoon Nee! Ik moet poepen, ik moet nu poepen! Zoals altijd gingen mijn gedachten weer alle kanten op. Kutzooi, wat moet ik nu? Hell no dat ik hier ga poepen. Ik ken die gozer net. Ik kan ook niet sneaky naar de wc gaan want zijn wc is zo gehorig. Dit is niet okee, auuwww kramp! kramp! kramp! Kut vis! Ik eet echt nooit meer vis op het werk. Waarom luister ik nou nooit. Dit gaat niet goed hoor. Fuck my life! Heb ik weer. Naar huis, ja ik moet naar huis.

Paul zat nog steeds midden in zijn verhaal over… geen idee over wat hij het had, ik was namelijk niet aan het opletten want ja, hallo! ik moest poepen. Ik wil niet weten hoe mijn hoofd er op dat moment uit zag, zo geconstipeerd als de pest en totaal niet charmant maar goed.

‘Ik moet gaan’, zei ik ineens terwijl ik hem midden in zijn verhaal onderbrak. ‘Hoe bedoel je?’, vroeg Paul. ‘Ik moet gewoon gaan’, zei ik nogmaals. Ik kneep ondertussen mijn twee bilhelften samen en het zweet brak me half uit. ‘Hoe ga ik dit naar huis redden’, dacht ik. Paul keek me met een verbaasde blik aan en vroeg wat er aan de hand was. ‘Niets, maar ik moet gewoon echt gaan nu’, zei ik. Ik stond op en deed mijn jas aan. Paul keek op de klok en zei, maar je bent er net. Ja daar had Paul gelijk in. Ik kwam aan, hij maakte een theetje en voordat ik ook maar een slok had kunnen nemen zei ik al dat ik moest gaan. Maar ik kon moeilijk zeggen dat ik heel dringend naar het toilet moest natuurlijk. ‘Wat is er dan’? vroeg Paul nog een keer. Ik dacht, ‘zeik niet zo.’ Laat me gewoon gaan ik wil naar huis. Ik MOET naar huis. Ach weet je wat, fuck it ook. Ik hou het echt niet meer. ‘IK MOET GEWOON POEPEN‘, zei ik nogal luid. Even was het stil…

‘Dan ga je toch gewoon naar de wc’ zei Paul. ‘Nee, ik ga liever naar huis’, antwoordde ik. Ik liep snel de trap af en zei Paul gedag. Zodra Paul de deur dicht had gegooid, sprintte ik toch snel naar mijn auto. Ik wist zeker dat ik een gouden medaille had kunnen winnen voor de snelste sprint op dat moment.

Ik schreeuwde letterlijk toen ik in mijn auto stapte. AAHHHHH!!! Mijn gedachten stonden nog steeds niet stil en ik dacht: ‘Hoe ga ik dit in godsnaam redden naar huis.’ De tranen stonden in mijn ogen en ik zat te puffen in die auto als een zwangere vrouw met weeën. Die krampen waren echt hels. Zal ik anders langs mijn werk rijden? Dat is dichterbij dan mijn huis. Hmm nee dat is ook raar. Ik sjeesde naar huis, hield me totaal niet aan de voorgeschreven snelheid en op dat moment boeide me dat ook echt helemaal niets. Een boete? I don’t care. Als ik niet opschiet ligt mijn hele auto straks onder de schijt! And it won’t be pretty. Ken je dat, wanneer je gewoon weet dat iets geen normale poep gaat worden maar echt van die spetterpoep? Een shit-fest, zoals ik het altijd noem. Nou… dat dus. Het waren de langste 12 minuten van mijn leven.

Onderweg kreeg ik een appje van Paul met een linkje:
Met de hogenood app vind je direct het dichtstbijzijnde toegankelijke toilet met je smartphone. Hogenood laat je de route naar het toilet zien.
Paul had in ieder geval humor. Nee, niet lachen nu want dan ontspan je je en dat gaat niet goed.

Geen idee hoe ik thuis ben gekomen maar ik had het gered. Maar toen kwam het moeilijkste. Ik moest drie trappen omhoog naar mijn huis en de lift duurde minimaal vijf minuten. Oké, here we go. Met een diepe zucht gooide ik mijn portier open, smeet de deur dicht en sprintte met geknepen billen naar het trappenhuis. Alsof ik een aandoening aan mijn benen had, rende ik krom de trappen op en opende ondertussen alvast mijn gulp. Ik stak de sleutel in het slot en trok nadat ik de deur dichtgooide gelijk de wc deur open. In één ruk mijn broek op mijn enkels en ik sprong op de wc. Pppppprrrrrttttttttttt….. Serieus? Was dat het? Een scheet? Geen poep? Geen shit-fest? Gewoon een ordinaire scheet? Weliswaar werelds hardste en langste scheet ever, maar toch. Wauw… hmmm oké dat kan ook.

Opgelucht trok ik mijn broek weer omhoog. Paul kon er gelukkig hard om lachen en hij was niet afgeknapt op dit ongemakkelijke poepgedoe. Ik heb daarna nog een paar keer met hem gedatet maar het is uiteindelijk niets geworden.

Je kan natuurlijk onder deze post reageren, maar ik zou het ook leuk vinden wanneer je een reactie achterlaat op mijn ♥ ↠ Instagram

Photo by Mitchell Orr on Unsplash